مشورت برای شروع عصیان

لجم را حسابی درآورده.خودش با فشار بالای ارثی و هزار درد دیگر مصرانه سیگارش را میکشد،آن وقت مثل پیرمردها نصیحت و منعم میکند که:
نکش،نکش،نکش...
آدم را ذره ذره نابود میکند...
با این حرفش رویای "دو نفر یک نخ"م را نابود میکند...
میگویم بار آخرت باشد تا خودت میکشی بگویی نکش...
رطب خورده منع رطب نکند!
خودش یک بار قید زندگی را زده و بی خیال همه چیز شده آن هم درست وقتی همسن من بوده اما حرف از سر راه گذاشتن این بچه ی ناقص لعنتی که میزنم.میگوید:
 برو "طعم گیلاس" کیارستمی را نگاه کن...
پ.ن1:میفهمم همه از محبت است اما لجم را حسابی درآورده و عصبانیم کرده...:|||
پ.ن2:شاید کسی نداند یا یادش نیاید ولی خودم  یادم هست که به همه ی رفقای سیگاری مخصوصن ش التماس میکردم که این کوفتی را بگذارید کنار.حالا خودم پی عصیانم...