به عنوان یک عاشق کتاب که این همه هم  داعیه اش را دارد "کشتن مرغ مینا" را خیلی دیر خواندم.اما شاید از نظر سنی سن خیلی خوبی بود،چون عاقل تر شده ام حالا.کتاب بی نظیر بود.توی دلم نگه داشتم این را، ولی بی اندازه دلم میخواست پدری شبیه آتیکوس داشتم.همین قدر آقا و با همین منش بی نظیر و نگاه روشن و عاری از فیلتر قضاوت.با همه ی این ها خوشحالم از اینکه این قدر دیر خواندمش...

هارپر لی نویسنده ی کتاب سال هاست در جواب این سوال که آیا کتابی برای انتشار دارد،میگفت در حال نوشتن یک کتاب است.اما خبری از انتشار کتاب نبود.اما حالا کتاب تازه اش در حال ترجمه و  گرفتن مجوز های لازم است.این یعنی من فقط چند ماه با خواندن دنباله ی کتاب فاصله دارم.خوشحالم که کتاب را این همه دیر خواندم.
پ.ن1:بیش ده روز است از تنبلی نوشتن این پست را به فردا موکول میکنم.
پ.ن2:عاشق جنگجویی اسکات و آن قسمتی شدم که اسکات و جیم و دوستشان آتیکوس را دنبال کردند و  تلاش کودکانه ی اسکات برای رفتار دوستانه حتی نژادپرست ها را متاثر کرد و مانع درگیری شد.
پ.ن3:تنبلی همیشه هم بد نیست.باعث خلاقیت میشود و بیخود نیست از قدیم گفته اند "آدم تنبل عقل چهل وزیر دارد"...:دی